تب کنگو - کریمه (CCHF) یک تب ویروسی خونریزی‌دهنده؛ منتقل‌شونده ناشی از گروه نایروویروس (Nairovirus) است

این بیماری که بوسیله کنه منتقل می‌شود، یک  بیماری حیوانی است که حیوانات اهلی و وحشی را گرفتار می‌کند،‌ اما ممکن است باعث ابتلای انسان‌ها هم بشود. این بیماری در بسیاری از کشورهای آفریقایی، اروپایی و آسیایی شیوع دارد.

 این بیماری برای اولین بار در سال 1944 در شبه‌جزیره کریمه توصیف شد و بنابراین آن را تب خونریزی‌دهنده کریمه نامیدند.

در سال 1969 مشخص شد که ویروس عامل تب خونریزی‌دهنده کریمه همان ویروسی است که در سال 1956 در کنگو شناسایی شده بود.
 بنابراین نام فعلی تب کنگو- کریمه به این بیماری داده شد.

 CCHF در حیوان‌ها به ندرت به بیماری آشکار می‌انجامد،‌ اما در انسان‌ها بیماری شدیدی ایجاد می‌کند که میزان مرگ و میر آن تا 30 درصد می‌رسد.

شیوع بیماری در انسان‌ها بسیار کمتر از حیوانات است و معمولا در افرادی رخ می‌دهد که با حیوانات یا انسان‌های آلوده سروکار دارند.

به طور معمول پس از یک تا سه روز دوره پنهانی به دنبال گزش کنه آلوده به ویروس، ‌علائمی شبیه آنفلوآنزا در فرد ظاهر می‌شود، که ممکن است پس از یک هفته بهبود پیدا کند. اما تا 75 درصد افراد ممکن است در فاصله 3 تا 5 روز از شروع بیماری دچار علائم خونریزی شوند. در ابتدا ناپایداری خلقی، تحریک‌‍‌پذیری، اغتشاش ذهنی و خونریزی ته گلو رخ می‌دهد و بعد خونریزی از بینی ، خونی‌شدن ادرار، ‌تهوع و مدفوع خونی به دنبال می‌آید و کبد متورم و دردناک می‌شود.

انعقاد داخل عروقی منتشر و نیز نارسایی کلیوی و گاهی سندروم زجر تنفسی حاد ممکن است رخ دهد.

بیماران معمولا 9 تا 10 روز پس از شروع علائم بهبود پیدا می‌کنند،‌اما تا 30 درصد آنها در هفته دوم بیماری می‌‌میرند.

درمان بیماری عمدتا حمایتی است و درمان اختصاصی ثابت‌شده‌ای برای آن وجود ندارد. اما از داروی ضدویروسی ریباویرین برای درمان بیماران استفاده شده است.